Την παραμονή της Κυριακής των Βαϊων είναι το Σάββατο του Λαζάρου, όπου την παραμονή αυτής της μέρας που ήταν Παρασκευή τα παιδιά μάζευαν αγριολούλουδα για να ετοιμάσουν το «ΛΑΖΑΡΟ» που ήταν ένα καλάμι , το οποίο είχε ένα σταυρό και το οποίο το στόλιζαν με τα αγριολούλουδα .Αφού τον είχαν στολίσει κρεμούσαν στη μέση μια εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας και το Σάββατο το πρωί παίρνανε το Λάζαρο και πήγαιναν παρέες-παρέες από σπίτι σε σπίτι , από γειτονιά σε γειτονιά και τραγουδούσαν τα κάλαντα του Λαζάρου και μάζευαν μέσα σε καλάθια χρήματα,καραμέλες ,γλυκά , αυγά  κ.α .Τελειώνοντας τα κάλαντα  γύρναγαν σπίτι όπου έφτιαχναν από βαγιές σταυρούς , τους οποίους τους πήγαιναν στην εκκλησία για να τους μοιράσει ο παπάς το πρωϊ.

Παλιότερα πρωϊ-πρωϊ της Μεγάλης Παρασκευής γυρίζανε και τραγουδούσανε τα «Πάθη του Χριστού» κρατώντας μια εικόνα του Χριστού με το αγκάθινο στεφάνι.Δυστυχώς σήμερα σπάνια λέγονται τα κάλαντα του Λαζάρου και σχεδόν καθόλου τα «Πάθη του Χριστού»
Από  παλιότερα το επίσημο γλυκό των ημερών ήταν το γνωστό καλιτσούνι. Τη Μεγαλοβδομάδα μαζεύονταν πολλές γυναίκες μαζί και με ιδιαίτερη ευλάβεια τα έφτιαχναν.Το προζύμι το είχαν φτιάξει από τα ρόδα του επιταφίου και το διατηρούσαν ένα ολόκληρο χρόνο.